Кайыңды (ыр) | |
---|---|
Автор | Алыкул Осмонов |
Дата | 5-февраль, 1945-жыл |
Жери | Койсары |
Калды, калды Кайыңды айлым ыраактап,
Мен калтардай алыс кеттим кылактап.
Мүрү түшкөн жетим куштун канатын
Айыктырган сууларыңа ыракмат.
Бөбөккө (ыр) | |
---|---|
Автор | Алыкул Осмонов |
Дата | 30-ноябрь, 1940-жыл |
Жери | Койсары |
Эң жаш калып, эсте калбай ата-эне,
Кайнап бышын, далай кыйын кездерге.
Балбан турмуш түбү калың болсо да
Керек жерин жара тээп кирерде.
Сулууга (ыр) | |
---|---|
Автор | Алыкул Осмонов |
Дата | 12-февраль, 1945-жыл |
Жери | Койсары |
Кош, жан эркем, кош дейсиң деп таарынба,
Мени күтпө, мени эстебе, сагынба,
Жаш кездердей ынак сүйүү жок экен,
Отуз жаштын улам аркы жагында.
Кыргыз тоолору (ыр) | |
---|---|
Автор | Алыкул Осмонов |
Дата | 9—10-ноябрь, 1946-жыл |
Жазылган жери | Чолпон-Ата шаары |
Тоого тоолор курамалап, курашып,
Узун тартып, уламалап, улашып,
Алда кайда кебез тартып келаткан,
Кербенчинин төөлөрүндөй чубашып.
Бүркүттүн канаты (ыр) | |
---|---|
Автор | Жоомарт Бөкөнбаев |
Жазылган датасы | 1939-жыл |
Ак булут асманында ойноп турган,
Үп чыгып капчыгайда аккан суудан.
Жел жүрүп көңүлүңдү эркелеткен,
Жер ушул баатыр кыргыз мекен кылган.
«Каракчынын трагедиясы» — поэма, автор: Жусуп Турусбеков.
Буулугуп жээкке урунуп, кемер кылып,
Жаш төгүп соолуккандай кээде тынып;
Томсоруп колго түшкөн айыпкердей
Рейн агып калат кээде жылып.
Кимдерден, эмнеликтен, улуу өзөндүн
Кандайча калды экен шагы сынып?
Тоок (чыгарма, мыскыл, тамсил) | |
---|---|
Автор | Жолоочу Рысбаев |
Эмне үчүндүр,
Эрөөн-терөөн албай эки-жакты.
Күрп Тоок Корозго,
Күүлөнүп жатты:
–Жумушунду таштап,
Жумурткаңды өзүң баскын.
Кылактап көлдө жүрүшсө,
Кызыл ооз, кыйгач каштары
Өрдөк менен Каздын.
А мен,
Акыйып уяда жатып,
Арыктап өңдөн аздым.
Манас эпосундагы Манастын Коңурбайдын атасы Алоокени жеңип кан көтөрүлгөнү тууралуу.
Манас эпосундагы Манастын уулу Семетей Айчүрөккө үйлөнүп той бегени.