| Бугубайдын белеги (ыр) | |
|---|---|
| Автор | Байдылда Сарногоев |
Бугубай Фрунзеге барып
Аялына келиптир,
Алты жоолук алып.
Аялы сындап жатты
Ар бирин алдына жайып.
Анан күйөөсүнө кайрылды
Каштарын кагып:
Күндө бирин салынып,
Сени кетемин го чанып.
Анда Бугубай
Сөзүн чуурутту шуруудай:
Кызыл жоолук алганым,
Сени кыз кезиңде сүйгөнүм.
Жашыл жоолук алганым,
Жанаша басып жаныңда,
Жаркылдап ойноп күлгөнүм.
Сары жоолук алганым
Сени менен
Сагынышкан күндөрүм.
Чаар жоолук алганым
Чарт-чурт этип кээде сен
Чатак салып ийгениң.
Ак жоолукту алганым
"Ала жипти" аттабай,
Сенин аппак бойдон жүргөнүң.
Кара жоолук алганым,
"Өлүгүңдү көрөйүн" деп
Мени эчен жолу тилдедиң.
Ошондонбу билбедим
Ооруп жүрөт бир жерим...
Анын да тиет кереги
А дүйнө кетсем кокустан
Айылдан издеп жүрбөгүн.
Анда аялы
Бүркөлө түшүп кабагы
Бугубайын кучактап
Мурдунан өөп
Бутуна чейин ызаттап,
"Оозуңа ок, өлбө" деп
Ыйлап ийди бышактап.
Букем болсо
Ого бетер оюн-чындап:
"Эмитен машыга бер ыйлап,
Оозума ок тийсе
Желкемден чыгат
Бул мени эми эле
Өлтүргөнү турат.
Кудайым берсин кубат.
Ошентип
Аялы салынып жүрөт
Бугубайдын белегин,
Бирок кара жоолуктан бөлөгүн.
Эми оозунан
Чыкпас болду эгерим
— Деген сөзү жеңенин:
"Өлүгүңдү көрөйүн".