журогумдун паанайы

Созу Калыктыкы Обону Ж. Шералиевдики

Кыз:

Мен бурдогон жазгы кырчын тал болсом,

Булбул болуп бутагына сен консон.

Тан атканча шаншып чыксан талыкпай,

Тал ичинен тандап келип сен консон.

Жигит:

Бурдогон тал буру тушсо бир чырпык,

Алып кетет керек деген эл кыркып.

Мункансан да булбул-сулбул болбоймун,

Аз кун сайрап тили катчу бир чымчык.

Кыз:

Алма болсом атыр жыттуу гулдогон,

Кукук болсон, гулдорумдо ундогон.

Гул аралап кутуп турсам жолундан,

Конор белен, колокомо кундо сен.

Жигит:

Гулун эмес алман бышса конбоймун,

Кополокчо гулдорунду сорбоймун.

Кукук деген жазында бар, куздо жок,

Жалынсан да кукук-мукук болбоймун.

Кыз:

Кыргый болсон, кыргоолго салгыдай,

Кыраан болсон, кылт дедирбей алгыдай.

Кымыз болсом балга кошуп чайкаган,

Ууртап койсон, суусунун бир кангыдай.

Жигит:

Кыргый болуп уча албаймын коколоп,

Байлап алып баккым келет бополоп.

Кышка жакын кыргоол алып бергин деп,

Кыйнасанар бир суйгонун экоолоп.

Кыз:

Аккуу болсом Ысыкколго сузгудой,

Колум тунук кун корунгон кузгудой.

Айчурокчо асманга учуп кетсем да,

Сен болбосон менден кудор узгудой.

Жигит:

Айчурокчо асманга учсан абалап,

Ак булуттан ары кетсен сабалап,

Алтын канат айырпылан болбосом.

Кантип издейм булутунду аралап.

Кыз:

Андай болсо сенден кудор узбойун,

Корунбосон колоконду издейин.

Ондуруштун балбан уулу сен болсон,

Омурлукко озун менен иштейин.

Жигит:

Колунду бер, эми суйуп кармайын,

Тилегине журогумду арнайын.

Экоо:

Бакыт берип гул жайнаган турмушта,

Жаш курбулар тен иштейлик ар дайым.