Созу К. Урманбетовдуку
Обону С. Момбековдуку
Унутулуп кутулбай дуйно калган,
Сен жана сен тынч койбой тушумдо да,
Эс дартымды бутундои, бутундои бийлеп алган,
Сурдотосун телмирип козун албай,
Оо, бу кездер мендеги суротундо
Суйлошомун,
Суйлошомун баары бир озун бардай.
Кайырма:
Обонум менин, жомогум менин,
Жаштыгыма тен жакшы ырым да сен,
Сырдашым менин, мундашым менин,
Суротто десем, журокто да сен,
Сен жана сен.
Балалыктай бездинби кабарын жок,
Бирок дайым жургондой сен жанымда.
Жоодураган коздорго карагым жок,
Жакшы созун жанырып кулагымда,
Жалындаган кундорумду, жаштыгымдын
Озун менен откором кыялымда.
Кайырма:
Келгин куштай, кайрылып келсен гана,
Бакытым деп боорума бекем кысам.
Бирок ал энсоом гана,
Алгач таны жазымдын атканында.
Жылдыз окшоп очконсун омурумдун кайрадан,
Кайрадан бир жылт этчу асманымда.
Кайырма:
Кумарым менин, тумарым менин байлыгым,
Айга, кунго тен да сен
Ардагым десем, арманым да сен.
Баардыгы тен сен жана сен,
Сен жана сен.