Созу Ш. Дуйшеевдики
Обону А. Амановдуку
Коншулаш айылдан кезиккем,
Конгуроо унунду эшиткем.
Корооно кире албай коштошуп,
Кол булгап калчу элем эшиктен.
Агымын турмуштун кече элек,
Анда сен кыз элен, секелек.
Кош булак ондонуп экообуз,
Кошулуп бир аксак дечу элек.
Аттин ай, окуном эмгиче,
Адырдан гул терип бергиче.
Алтыным башкага кеттин сен,
Алыстан кайрылып келгиче.
Азапка бактысын байлаган,
Армансыз жашоодо барбы адам?
Жоготкон кундорду эстетип,
Жолуктун, неге сен кайрадан?