Созу М. Осмоновдуку
Обону К. Букалаевдики
Уулун, келди, аччы Ысыккол койнунду,
Кулач жайып батырайын боюмду.
Too бермети, касиеттуу энекем,
Тосчу бетти, кучактайын мойнунду.
Кайырма:
Атын жакшы Ысыккол,
Ата-бабам сыйлаган.
Айланасы жашыл тор
Сулуулукту жыйнаган.
Кун нуруна жаркылдап
Алтын чабак туйлаган.
Корбой калсам сагынып,
Куса болуп кыйналам.
Туш тарабын тоолор менен курчалып,
Too башынан Кун кулундойт нур чалып.
Сыйкырчыдай ээлеп алып эркимди,
Неге дайым сагынтасын мынчалык?
Кайырма:
Пейли кенен бейпил элге жарашкан,
Уккан жандар бир корууну самашкан.
Кол сулуусу, элибиздин сыймыгы,
Дайым суйуп ыйык тутуп карашкан.
Кайырма: