Созу К. Абдырахмановдуку
Обону А. Жээнбаевдики
Жарыгын тартууладьщ тийген кундун,
Жашоого журогундон журок болдун,
Мээримин, эмгегинден, ак сутундон,
Торолуп максат менен турмуш суйдум.
Апа, Апа!
Кылгырып озун жоктоп жашым аккан,
Мезгилсиз неге сенин кунун, баткан!
Кайырма:
Апа, апа, апакем! Канынмын озундун!
Угуп жатасынбы?! Кайрылам саган!
Алаамат согуш отту озун туттун,
Котордун, баркын бийик зор умуттун.
Омурлор улансын деп жер бетинде,
Алпештеп чор колунда бизди остурдун,
Апа, Апа!
Ун созсом тоолорума сагынычтан,
Уксам деп алдей ырын жанырыктан.
Кайырма:
Апаке, сенден менин таным аткан,
Жар салам — тируулуктон салам айтам.
Намысын туудай кармап урпактарга,
— Энени суйгуло! — деп добуш кагам!
Апа, Апа!
Бул менип сага берген ант убадам,
Эртенин бугункудон жарык кылган.
Кайырма: